Η μελέτη του βιβλίου της Στ΄ Δημοτικού από την Ακαδημία Αθηνών αποτελεί ένα νέο βήμα για τον αγώνα της μνήμης και της ιστορίας. Οι κριτικές του βιβλίου δεν προέρχονται πια από έναν χώρο, αλλά από ένα ολόκληρο φάσμα του ελληνικού λαού. Ακόμα και το θέμα της γραφικότητας δεν είναι της μόδας διότι το μέγεθος των αντιδράσεων είναι καθαρά υπερκομματικό όπως έγινε και στην Κύπρο. Όμως η αδράνεια της γραφειοκρατίας παραμένει και ενισχύει την ιστορία της λήθης ακόμα και έμμεσα. Το βιβλίο της Στ΄ Δημοτικού δεν έχει τις προδιαγραφές της επίσημης ύλης και δεν έχει την επιστημονικότητα της ιστορίας. Επιπλέον, παιδαγωγικά η δομή του είναι αμφισβητούμενη. Όμως αυτά τα μειονεκτήματα δεν επαρκούν για να αποσυρθεί. Πρέπει οι αντιδράσεις να γίνουν όχι μόνο πιο ποσοτικές αλλά και ποιοτικές όσον αφορά στη διδακτική. Το πρόβλημα είναι ότι πολλοί δάσκαλοι πιέζονται από το δίκτυο της λήθης και φοβούνται τις επιπτώσεις των θέσεων τους πάνω στο βιβλίο, για τις θέσεις τους στην εκπαίδευση. Η κυριαρχία της ουδετερότητας δεν θα τα παρατήσει τόσο εύκολα. Διότι ξέρει ότι μπορεί να επηρεάσει πολλά άτομα δίχως αυτό να φαίνεται. Τα κρίσιμα σημεία υπάρχουν και θα είναι και πάλι οι εκπαιδευτικοί. Στην ουσία, ακόμα και αν το επίσημο και γενικό πλαίσιο είναι πλέον ξεκάθαρο, κάθε δάσκαλος θα πρέπει ν’ αντιμετωπίσει μία προσωπική πίεση. Θα υποστεί προσωπικές πιέσεις για να δεχθεί την κυριαρχία της λήθης. Διότι ακόμα και αν υπάρχει η απόφαση της Ακαδημίας, η εφαρμογή της θα εξαρτηθεί από την ανταπόκριση των δασκάλων. Το πλαίσιο παραμένει τυπικό. Αυτό σημαίνει ότι ως το τέλος, για να μην υποστεί κόστος το Υπουργείο Παιδείας θα ακολουθήσει την επίσημη και νόμιμη διαδικασία αναθεώρησης του βιβλίου της Στ΄ Δημοτικού. Όπως βρισκόμαστε σε ένα διπλωματικό πλαίσιο όπου δεν έχουν εντοπίσει οι παίκτες, με την έννοια της θεωρίας παιγνίων, ότι υπάρχει μία κυρίαρχη στρατηγική, ο κάθε παίκτης προσπαθεί να μην υποστεί κανένα κόστος και δεν κάνει αποτελεσματικές κινήσεις. Αυτό ισχύει και για τη συγγραφική ομάδα με το δίκτυό της, για το Υπουργείο Παιδείας και το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο. Σε αυτήν τη φάση βρισκόμαστε σε ένα μικρό πόλεμο, με την έννοια της στρατηγικής. Κατά συνέπεια, θα εκδηλωθούν και τα νοητικά σχήματα του ανταρτοπόλεμου. Ακόμα και αν το βιβλίο δεν θέλει ν’ ακούσει για εθνική αντίσταση, τη δημιούργησε de facto τώρα. Το σύστημα φοβάται κάθε ανταρσία. Συνεπώς, προσπαθεί συστηματικά να σπάσει κάθε μικρό μέτωπο που επιχειρεί ν’ ανοίξει. Όμως το βιβλίο της ιστορίας της Στ΄ Δημοτικού ενεργοποίησε την εφοδιαστική αλυσίδα της ανταρσίας. Και τώρα αντιλαμβάνεται ότι κάθε παιδί που θα ήταν το θύμα μίας μίζερης προπαγάνδας, μετατρέπεται σε ένα μικρό μέτωπο για το δόγμα της. Τα παιδιά δεν είναι μόνο κεφάλια που πέφτουν είναι και μέτωπα που αντιστέκονται! Διότι με τους αντάρτες, τους δασκάλους του γένους, τους συμβούλους και το κρυφό σχολειό που δημιούργησε από αντίσταση το βιβλίο της ιστορίας της Στ΄ Δημοτικού, η ιστορία γράφει ιστορία με όλη τη σημασία της έννοιας.