Δεν έψαχνες τα δάκρυα της κοιλάδας 
κοίταζες μόνο τις πληγές των εχθρών 
μα οι δικοί μας δεν πέθαιναν πια. 

Με τ’ αστέρια στο στόμα δεν έσκυβες 
για να μη δεις τη μιζέρια της τύχης 
και άφησες τα πάθη των αιώνων. 

Καμιά καμπυλότητα δεν κάλυπτε 
την ομορφιά της θυσίας του λαού 
όμως έσκισες το πέπλο του φωτός.