Ανάμεσα στις ιστορίες της γιαγιάς 
υπήρχε μία μικρή σφήνα. 
Δεν την είχε προσέξει 
ο μικρός που δεν μιλούσε 
τη μαύρη γλώσσα της θάλασσας. 
Και με την πάροδο του χρόνου 
με τα δάκρυα της πατρίδας 
μεγάλωσε για να διηγηθεί 
τη λευκή γενοκτονία. 
Ο μικρός μεγάλωσε κι αυτός 
και τότε κατάλαβε 
την αξία της μικρής σφήνας. 
Ήταν η λευκή μνημοσύνη 
που δεν περίμενε μόνο 
την αναγνώριση αλλά και τη διόρθωση. 
Ήξερε πια το πεπρωμένο του.