Η πατρίδα τους ήταν όπως την ήξεραν. 
Συνέχιζε να δίνει στους αδιάφορους 
και στους προδότες, τη μνήμη της. 
Δεν έκλαιγε. Δεν πονούσε. 
Αργοπέθαινε μόνο. 
Ίσα-ίσα για να ζήσει 
η λήθη και η καθημερινότητα. 
Μα υπήρχαν και οι δικοί τους. 
Τους κρατούσε μέσα της 
για να μην ξεχάσει 
ότι ζούσε ακόμα.