Μας έκλεψαν τις σοδιές μας
και δεν είπαμε τίποτα.
Μας εγκλώβισαν μέσα στη γη μας
και δεν είπαμε τίποτα.
Μας ανάγκασαν να φάμε τις σάρκες μας
για να μην πούμε τίποτα.
Και το έγκλημά τους έμεινε ατιμώρητο.
Ένας ολόκληρος λαός δεν μπόρεσε να τους δικάσει.
Κι ο παππούς πέθανε απαρηγόρητος.
Η γιαγιά συνεχίζει να κλαίει τις νύχτες.
Δεν αποφάσισε ακόμα να πεθάνει.
Περιμένει τους αγνώστους.
Περιμένει τους μάρτυρες.
Περιμένει τους δίκαιους.
Της είπα βέβαια να τα ξεχάσει όλα αυτά.
Αλλά εκείνη επιμένει.
Θέλει την αναγνώριση
ακόμα και αν ξέρει ότι δε θα πω τίποτα.