Κοντά στη θάλασσα, ένα ζευγάρι συζητά.

Αγαθή: Τι έγινε χθες;

Άγγελος: Συνάντησα το μέλλον.

Αγαθή: Άγγελε, άσε τα αστεία. Δεν έχω καμιά όρεξη.

Άγγελος: Δεν είναι αστείο.

Αγαθή: Πες το πιο λιανά.

Άγγελος: Συνάντησα έναν άνθρωπο.

Αγαθή: Τώρα μάλιστα.

Άγγελος: Αυτό σου αρκεί ;

Αγαθή: Όχι, αλλά είναι μια καλή αρχή.

Άγγελος: Έτσι νόμιζα κι εγώ.

Αγαθή: Δηλαδή τι νόμιζες ακριβώς;

Άγγελος: Ότι αυτός ο άνθρωπος είναι σαν εμάς.

Αγαθή: Και δεν είναι;

Άγγελος: Δεν ξέρω ακριβώς.

Αγαθή: Έχει κάτι το ειδικό; Του λείπει κάτι;

Άγγελος: Δεν ξέρω σε ποιον λείπει κάτι.

Αγαθή: Τι εννοείς;

Άγγελος: Μακάρι να ‘ξερα.

Αγαθή: Ούτε Σωκράτης να ήσουν! Με τι μοιάζει;

Άγγελος: Με μας…

Αγαθή: Τότε ποιο είναι το πρόβλημα;

Άγγελος: Εμείς δεν του μοιάζουμε.

Αγαθή: Και τι πειράζει; Στο κάτω – κάτω γιατί να είμαστε όλοι ίδιοι;

Άγγελος: Σωστά.

Αγαθή: Επιτέλους.

Άγγελος: Την ίδια στιγμή εντάξει αλλά όταν είναι διαφορετικές.

Αγαθή: Άντε πάλι.

Άγγελος: Ένιωθα ότι δεν τον άγγιζε το παρόν.

Αγαθή: Αυτό είναι αδύνατο.

Άγγελος: Κι όμως.

Αγαθή: Βάλθηκες να με σκάσεις σήμερα;

Άγγελος: Δεν έχει σημασία το σήμερα αν…

Αγαθή: Τι αν;

Άγγελος: Αν δεν βλέπεις το αύριο.

Αγαθή: Μην ξεχνάς ότι δεν ήμουν μαζί σου χθες.

Άγγελος: Δεν μπορώ να το ξεχάσω.

Αγαθή: Και γιατί παρακαλώ;

Άγγελος: Γιατί σ’ αγαπώ. Το ξέχασες.

Αγαθή: Κάπου κάπου είσαι τρυφερός.

Άγγελος: Χαμογελώντας. Όχι πάντα.

Αγαθή: Κάτι έγινε χθες.

Άγγελος: Έχεις δίκιο.

Αγαθή: Θα μου πεις ή θα βάλω τα κλάματα;

Άγγελος: Προσπαθώ να συγκεντρώσω τις ιδέες μου.

Αγαθή: Τόσο δύσκολο είναι;

Άγγελος: Αν ήξερες τι έζησα.

Αγαθή: Θα με πεθάνεις σήμερα!

Άγγελος: Εγώ πέθανα χθες.

Αγαθή: Ανήσυχα. Τι θες να πεις; Τον αγκαλιάζει.

Άγγελος: Δεν βρίσκω τα λόγια.

Αγαθή: Αγκάλιασέ με κι εσύ. Την αγκαλιάζει

Άγγελος: Ήταν τόσο κοντά μου…

Αγαθή: Ποιος;

Άγγελος: Το μέλλον.

Αγαθή: Τι;

Άγγελος: Ο άνθρωπος.

Αγαθή: Ποιος;

Άγγελος: Ο άνθρωπος χωρίς όνειρα.