Στο σαλόνι του σπιτιού.

Μυρσίνη: Πώς πάει το δοκίμιο;
Μιχάλης: Μην ανησυχείς, όπου να ‘ναι το τελειώνω.
Μυρσίνη: Το τελειώνεις;
Μιχάλης: Σε ξάφνιασα;
Μυρσίνη: Δηλαδή, δεν είναι χοντρό;
Μιχάλης: Χοντρό;
Μυρσίνη: Θέλω να πω πολυσέλιδο….
Μιχάλης: Όχι, γιατί; Σιωπή.
Μυρσίνη: Δεν έχεις γράψει βιβλίο με τίτλο Ανθρωπότητα και Χρόνος;
Μιχάλης: Όχι, αλλά αυτά τα θέματα είναι το υπόβαθρο σχεδόν όλων των βιβλίων μου.
Μυρσίνη: Αυτό σκέφτηκα κι εγώ. Χρόνος. Δεν θα ήταν καλό όμως ένα βιβλίο που τα μελετά ειδικά;
Μιχάλης: Σίγουρα.
Μυρσίνη: Τότε γιατί δεν το γράφεις;
Μιχάλης: Μυρσίνη…
Μυρσίνη: Ναι; Χρόνος. Έκανα κάπου λάθος;
Μιχάλης: Μήπως θέλεις να μου πεις κάτι;
Μυρσίνη: Πώς το σκέφτηκες;
Μιχάλης: Έλα κοντά μου, μωρό. Εκείνη πηδάει πάνω του.
Μυρσίνη: Πρέπει να με βοηθήσεις!
Μιχάλης: Σε τι, αγάπη μου;
Μυρσίνη: Πρέπει να γράψεις ένα χοντρό βιβλίο…
Μιχάλης: Αυτό θέλεις μόνο;
Μυρσίνη: Ναι, μόνο αυτό.
Μιχάλης: Και δεν θα μου πεις για ποιο λόγο;
Μυρσίνη: Και πρέπει να έχει αυτόν τον τίτλο. Χρόνος. Μου το υπόσχεσαι;
Μιχάλης: Ό, τι θέλεις, Μυρσίνη μου. Την αγκαλιάζει.
Μυρσίνη: Στην αγκαλιά του. Ησύχασα τώρα..
Μιχάλης: Χαίρομαι.
Μυρσίνη: Ξέρω, συνήθως σου λέω ότι γράφεις πολύ.
Μιχάλης: Δεν πειράζει. Έχεις δίκιο.
Μυρσίνη: Αυτήν τη φορά είναι διαφορετικά τα πράγματα. Συνήθως, γράφεις για την ανθρωπότητα. Τώρα θέλω να γράψεις για ανθρώπους.
Μιχάλης: Είναι τόσο μεγάλη η διαφορά;
Μυρσίνη: Βεβαίως! Χρόνος. Γιατί αυτή τη φορά τους ξέρω!
Μιχάλης: Και ποιοι είναι;
Μυρσίνη: Εγώ, η Αγαθή και ο … Χρόνος. Luis.
Μιχάλης: Έκπληκτος. Ο Luis;
Μυρσίνη: Τον ξέρεις;
Μιχάλης: Δεν είμαι σίγουρος ότι είναι ο ίδιος…
Μυρσίνη: Μεταφράζει στα ισπανικά.
Μιχάλης: Με τι μοιάζει;
Μυρσίνη: Δεν τον είδα… Στο τηλέφωνο μιλήσαμε. Η προφορά…
Μιχάλης: Είναι αγνός, έτσι δεν είναι;
Μυρσίνη: Ναι, πολύ.
Μιχάλης: Αυτός είναι. Χρόνος. Όμως τι σχέση έχει με το βιβλίο;
Μυρσίνη: Θα σου το μεταφράσει στα ισπανικά.
Μιχάλης: Μα νόμιζα πως ήθελε να διδάξει στο σχολείο…
Μυρσίνη: Ασ΄ το αυτό… Χρόνος. Η Αγαθή… Σιωπή.
Μιχάλης: Καλά, καλά….Μην στενοχωριέσαι…Θα το γράψω…
Μυρσίνη: Και να είναι χοντρό!
Μιχάλης: Θα είναι χοντρό!
Μυρσίνη: Γράψε ό,τι θες… Χρόνος. αλλά … Σιωπή.
Μιχάλης: Πες μου.
Μυρσίνη: Μην τον πληγώσεις με τα γραπτά σου. Θέλω να το χαρούμε όλοι και να μην είναι πια δυστυχισμένος.
Μιχάλης: Σου το υπόσχομαι. Τον σφίγγει δυνατά.