Fiodor: Γιατί απαντάς πάντα με τόση ειλικρίνεια;
Nikolaï: Επειδή θα πεθάνουμε…
Fiodor: Δεν είναι το ίδιο για τον καθένας μας;
Nikolaï: Μόνο ποιος τον πιστεύει;
Fiodor: Οι άνθρωποι…
Nikolaï: Και πόσοι είναι μέσα σε αυτήν την ανώνυμη μάζα;
Fiodor: Ένας Θεός ξέρει.
Nikolaï: Είναι ανάγκη να υπάρχει, για να ξέρει. Και αν υπήρχε, δεν θα ήθελε να ξέρει.
Fiodor: Πώς μπορείς να είσαι τόσο καταφατικός;
Nikolaï: Το απόλυτο δεν σκοτώνει! Μόνο η απολυταρχία!
Fiodor: Σκέφτεσαι τον τσάρο;
Nikolaï: Εάν αυτό το ύφασμα δεν κάλυπτε το πρόσωπό σου, θα έβλεπες τους μπράβους του να ετοιμάζονται να μας εκτελέσουν.
Fiodor: Ο κύκλος μας δεν πρότρεχε προς την καταδίκη του;
Nikolaï: Αυτή τη στιγμή, δεν έχει πια την ανάγκη να τρέξει.
Fiodor: Ακόμα και τώρα κοροϊδεύεις την κοινωνία!
Nikolaï: Περισσότερο από κάθε άλλη φορά! Εφεξής, ξέρουμε όλοι ότι δεν έχουμε πια τίποτα να χάσουμε.
Fiodor: Και η ψυχή μας;
Nikolaï: Θα δούμε σύντομα, τι είναι.
Fiodor: Αλλά δεν έχουμε πια το χρόνο.
Nikolaï: Τότε θα του ανήκουμε.
Fiodor: Σε ποιόν;
Nikolaï: Στο χρόνο!
Fiodor: Τι προτείνεις τώρα;
Nikolaï: Να μάθουμε να πεθαίνουμε για τον άνθρωπο.
Fiodor: Και εάν δεν πεθάνουμε;
Nikolaï: Θα είναι δυσκολότερο. Θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε για τον άνθρωπο.

Η ομάδα της εκτέλεσης τοποθετείται σε θέση.

Fiodor: Είναι επομένως το τέλος;
Nikolaï: Είναι μια άλλη αρχή.
Fiodor: Αλλά δεν έχουμε κάνει κανένα κακό.
Nikolaï: Η ύπαρξή μας είναι ήδη ένα κακό.
Fiodor: Και ο θάνατός μας;
Nikolaï: Μια κάθαρση.
Fiodor: Δεν υπάρχει εναλλακτική λύση;
Nikolaï: Καμία.

Η ομαδοποίηση της εκτέλεσης λαμβάνει τη διαταγή να τραβήξει.

Μη φοβάσαι τίποτα.

Ησυχία.

Fiodor: Τι συμβαίνει;
Nikolaï: Ακόμα και ο θάνατός μας είναι μια μεταμφίεση.
Fiodor: Τι περιμένουν;
Nikolaï: Να μας σκοτώσει το γελοίο!
Fiodor: Δεν είσαι σοβαρός.
Nikolaï: Έπρεπε να είχαμε πεθάνει και είμαστε ζωντανοί.
Fiodor: Μα γιατί;
Nikolaï: Για να διαρκέσει περισσότερο χρόνο ο θάνατός μας από τη ζωή μας.
Fiodor: Τι θέλεις να πεις;
Nikolaï: Στην εξορία, θα πεθαίνουμε κάθε μέρα.
Fiodor: Τότε θα ζούμε κάθε μέρα.
Nikolaï: Θα ζήσουμε για να πεθάνουμε.
Fiodor: Θα πεθάνω για να ζήσω.
Nikolaï: Πώς;
Fiodor: Θα γράψω για την ανθρωπότητα.
Nikolaï: Τότε γράψε για τη δικιά μας!
Οι φρουροί τους παίρνουν μαζί.