Τα παγκάκια προσπαθούσαν με κόπο

να διακρίνουν το νερό του γαλάζιου ποταμού

όμως το ύψος των χόρτων δεν τ’ άφηνε.

Έτσι ήταν μόνα σ’ αυτή την πράσινη έρημο

περιμένοντας κάποια μοναχική ψυχή, μα ούτε αυτή

δεν τ’ ανακάλυψε για ν’ αναπαυτεί.

Όταν τα προσέξαμε νιώσαμε τον πόνο

και μέσα στην κρυφή μας λύπη αποφασίσαμε

να τα ξαναβρούμε την επόμενη φορά.