Εκείνο το βράδυ του χειμώνα,

η ανθρωπιά άνοιξε το μουσείο

για να ζήσουν και πάλι οι πίνακες.

Είχαν γεννηθεί στη Γαλλία

πριν από δεκαετίες

αλλά δεν είχαν χάσει το χρώμα τους.

Έλαμπαν μέσα στο κενό

και την αδιαφορία της κοινωνίας

λες και ήταν ήδη νεκροί.

Δεν τους άγγιξε το κόκκινο

και το μπλε ενός βασανισμένου

διότι γνώριζαν ήδη το μωβ.

Απλώς περίμεναν τη νύχτα

για ν’ αντικρίσουν τον άγνωστο

με τ’ αστέρια στο στόμα.