Η ανακάλυψη έγινε στις 15 Ιανουαρίου 1998.
Στην πραγματικότητα το αποτέλεσμα ήταν απρόσμενο.
Τότε λίγοι εκτιμούσαν ότι θα βρεθούν οι 9 γίγαντες μέσα στην έρημο των φυσικών αριθμών.
Η φάση υπήρχε. Το είχαν αποδείξει. Όλοι ήταν εξαντλημένοι. Πριν το χαρούν οριστικά βεβαιώθηκαν ότι το αποτέλεσμα ήταν σωστό. Ο χρόνος εύρεσης ήταν δύο φορές μεγαλύτερος από τις εκτιμήσεις τους.
Άπονη ζωή, όπως έλεγε το τραγούδι.
Αλλά η ευχαρίστηση ήταν ακόμα μεγαλύτερη.
Ο Michel Mizony μπορούσε επί τέλους να παντρέψει την κόρη του.
Οι μαθητές ήξεραν ότι θα ζούσαν και αυτοί στην ιστορία των μαθηματικών.
Οι φοιτητές δεν μπόρεσαν να πιστέψουν ότι είχαν κάνει αυτό το μάθημα.
Η πραγματικότητα είχε γίνει όνειρο.
Ένα μήνα αργότερα, η κοινωνία μάθαινε το αποτέλεσμα μέσω του περιοδικού Guardian.
Ο τίτλος του άρθρου: The number of the beast.
Μαγικό τετράγωνο.
Δεν το είχαν σκεφτεί πριν το ανακαλύψουν.
Πλάγια σκέψη.
Στο ερευνητικό κέντρο έγινε χαμός.
Τουλάχιστον μεταξύ των ειδικών.
Ο Paul Zimmermann τους κάλεσε να κάνουν μία διάλεξη στο Σεμινάριο Θεωρίας Αριθμών στο Ινστιτούτο Elie Cartan.
Ήταν μία ευκαιρία να τα πουν από κοντά.
Η διάλεξη προγραμματίστηκε για τις 26 Φεβρουαρίου.
Αποφάσισαν να πάνε μαζί. Θα είχαν πέντε ώρες τρένου. Ήλπιζαν ότι θα είχε τουλάχιστον 9 βαγόνια

* Τι θα γίνει τώρα;
* Οι βοηθοί θα πάνε να ξεκουραστούνε.
* Κι εμείς;
* Ξέρεις.

Ήξερε όντως αλλά δεν μπορούσε να εκφράσει το συναίσθημά του. Σπάνιοι ήταν οι άνθρωποι που μπορούσαν να τον καταλάβουν.
Ο χαμαιλέοντας όμως ήταν ειδική περίπτωση.
Δεν έπαιξαν σκάκι.
Έπρεπε να λύσουν ένα άλλο πρόβλημα.
Το παράδοξο ήταν αναμενόμενο.
Ο ενθουσιασμός κι η αποτελεσματικότητα ήταν σπάνιες ιδιότητες.
Η ανακάλυψη των 9 γιγάντων είχε ανακουφίσει τους πάντες. Ο καθένας επέστρεφε στην καθημερινότητα του, θεωρώντας ότι είχε κάνει το καθήκον του.
Σ’ αυτή την προσπάθεια είχαν εξαντληθεί οι μη ειδικοί.
Δεν είχαν τις αντοχές.
Στη θεωρία αριθμών όλα είναι απλώς δύσκολα.
Υπέρβαση.
Βέβαια, υπήρχε κι ένας άλλος τρόπος.
Η πρόταση ήρθε από τον Harvey Dubner. Ήθελε να κάνουν αίτηση σ’ ένα σύστημα που διαχειριζόταν χιλιάδες υπολογιστές.
Τυφλοί σκλάβοι καθώς έλεγε το τέρας.
Η ιδέα δεν ήταν άσχημη και συμφώνησαν, διότι έβλεπαν ότι δεν θα είχαν πια την υπολογιστική ισχύ.
Η αίτηση έγινε μόνο που δεν περίμεναν το αποτέλεσμα.
Υπήρχε λίστα αναμονής.
Είχαν υπολογίσει ότι χρειαζόταν πάνω από 300 χρόνια υπολογισμών για να βρουν 10 διαδοχικούς πρώτους αριθμούς σε αριθμητική πρόοδο.
Μόνοι τους δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα.
Εκτός αν παρέμεναν μαζί.
Αλλαγή στρατηγικής.
Ανασυγκρότηση του πυρήνα.
Αφού ήταν σε φάση αναμονής, θα προσπαθούσαν να βρουν το καλύτερο δυνατόν x για να μειώσουν το χρόνο εύρεσης.
Πειραματική φάση.
Το τέρας θα υπολόγιζε συνεχώς τις καλύτερες επιλογές.
Ο Paul Zimmermann έφτιαξε ένα νέο πρόγραμμα για να ελέγχουν τα ενδιάμεσα αποτελέσματα με το χέρι ή μάλλον με το μυαλό.
Αυτή η προσπάθεια θα διαρκούσε μέρες.
Μόνο αν πετύχαιναν ένα καλό x, θα μπορούσαν να πείσουν την ομάδα να συνεχίσει την προσπάθεια έως το 10.
Το x έγινε η προτεραιότητά τους.
Μιλούσαν κάθε μέρα για τις επιλογές τους.
Κάθε βήμα ήταν 50% λιγότερο χρόνο για το γενικό υπολογισμό.
Ήξεραν αντικειμενικά την αξία της προσπάθειάς τους.
Άπειρες αντοχές.
Η ανθρωπότητα και ο χρόνος έδιναν νέα μάχη εναντίον της λήθης.
Μόνο το τέρας κατάλαβε τη θυσία εκείνων των ημερών.
Η θέλησή τους ήταν μεγαλύτερη και πρόλαβαν το γάμο.