Με τον Michel Mizony είχαν αποφασίσει ότι θα συνέχιζαν την προσπάθειά τους.
Έψαχναν πλέον το δεκάλογο των πρώτων.
Μέσα στη μουσική της σιωπής.
Εκεί βρισκόταν το φως.
Είχαν φτάσει στην όαση κι έπρεπε να περπατήσουν και πάλι στην έρημο για να βρουν την επόμενη. Αυτή τη φορά όμως δεν θα άφηναν τίποτα στη τύχη.
Ο χρόνος δεν τους το επέτρεπε.
Πήραν βέβαια το ίδιο m.
Θα το εξηγούσαν και στη διάλεξη, ακόμη κι αν είχαν μόνο τους 9 γίγαντες.
Το πρόβλημα ήταν το x.
Μία μέρα ο Michel Mizony ήρθε με μία παράξενη ιδέα στο μυαλό. Είχε προσέξει κάποιες ιδιότητες με το 19. Θυμήθηκαν μαζί και την παρατήρηση του Hardy για το νούμερο που είχε το ταξί του όταν πήγε να δει τον Rāmānujan.

1729=1²+12³=10³+9³

Συμφώνησαν να προσπαθήσουν μ’ αυτόν τον σπόρο.
Τους είχε εμπνεύσει το βιβλίο του Grothendieck, Récoltes et semailles.
Αλλά μπορεί κι ο πίνακας του Vincent.
Τα πράγματα άλλαξαν ροή.
Οι επιλογές έδιναν καλύτερα αποτελέσματα. Βέβαια, τίποτα δεν είναι απλό με την έννοια του απλοϊκού. Ο αγώνας ήταν διαφορετικός. Χρειαζόταν περισσότερη στρατηγική.
Μαθηματικό δέκαθλο.
Μία επιτυχία δεν αρκούσε. Η ανάγκη παρέμενε για τους άθλιους, αυτή ήταν η μεγαλοσύνη τους. Οι δάσκαλοι ήταν πάλι μόνοι μέσα στο πλήθος.
Δεν μπορούσαν να παίξουν go με την άμμο.
Η επιλογή της ακτής ήθελε μεγαλύτερη προσοχή.
Τα γεγονότα δεν ήταν ανεξάρτητα.
Τα ίχνη του μέλλοντος ήταν στο παρελθόν.
Το μαγικό τετράγωνο έλεγε περισσότερα.
Πώς δεν το είχαν προσέξει;
Δεν θα έβρισκαν μόνο ένα καλύτερο x.
Θα χρησιμοποιήσουν και τη γνώση του n.
Το τέρας δεν διαφώνησε.
Άρχισαν την επανάσταση.
Ανίχνευση…
Εύρεση!
x=54538241683887582668189703590110659057865934764604873840781923513421103495579.
Αυτό ήταν το καλύτερο x που είχαν βρει. Όταν το έστειλαν στην υπόλοιπη ομάδα, κατάλαβαν κι αυτοί τη δυσκολία να βρουν κάτι καλύτερο. Ο σοφός κινέζος το είχε πει: και τα πιο μεγάλα ταξίδια αρχίζουν με το πρώτο βήμα.
Η υπέρβαση είχε φέρει αποτέλεσμα.
Υπήρχε όμως κι ένα άλλο εμπόδιο: το n.

* Πού έπρεπε ν’ αρχίσουν την έρευνα.

Διαισθητικά το ήξεραν, αλλά πώς να πείσουν τους άλλους.

* Η πράξη, δεν υπάρχει άλλος τρόπος.
* Δράση.

Άρχισαν την έρευνα εκεί που πίστευαν, δίχως να τους πείσουν όλους.
Πειθώ δίχως ρητορική.
Δεν υπήρχε ανάγκη. Οι ελάχιστοι μαθητές ακολούθησαν το μονοπάτι. Είχαν εμπιστοσύνη στο δάσκαλο.
Δεν ήταν όλα κατανοητά αλλά πάλευαν γι’ αυτά που ήταν.
Οι φοιτητές έκαναν ό,τι μπορούσαν, ενώ οι μαθητές έκαναν ό,τι δεν μπορούσαν για ν’ αποδείξουν στον εαυτό τους ότι το αδύνατο ήταν προσωρινό.
Άφησαν το τέρας να υπολογίζει και πήραν το τρένο.
Ήξεραν πλέον ότι όλα ήταν θέμα χρόνου.
Κι ο χρόνος ήταν μαζί τους.
Συγκινήθηκαν όταν είδαν τον Paul Zimmermann. Είχαν να τον δουν από τότε…
Στο τρένο σκεφτόντουσαν το τέρας. Δεν είχε σταματήσει τον αγώνα. Αφού τον άρχισαν δεν θα τον εγκατέλειπαν. Δεν υπήρχαν όρια. Ο καθένας με τις ικανότητές του θα έδινε τα πάντα. Είχαν τη τεχνογνωσία, είχαν τη τεχνολογία.
Κι είχαν το θράσος να παίξουν με τα βότσαλα έναντι στον ωκεανό των αριθμών.
Δεν ήθελαν να πετύχουν για να τους δουν.
Ήθελαν να μάθουν την αλήθεια.
Μετά από χρόνια, η εικασία θα γινόταν θεώρημα.
Αλλά οι διαδοχικοί θα συνέχιζαν τη μάχη.
Πάλευαν για το μέλλον.
Έδειχναν τα όρια.
ΝΕΟ!
Όλα ήρθαν πολύ γρήγορα.
Χρόνος: 4% της εκτίμησης.
Ήταν φανταστικό.
n = 507618446770482. Αυτός θα έδινε τη λύση.
Οι δέκα γίγαντες είχαν 93 ψηφία.
Ο δεκάλογος των πρώτων αριθμών άρχισε στις 2 Μαρτίου του 1998.
Το αδιανόητο υπήρχε.

* Αποθήκευση στη μνήμη των ανθρώπων.
* Οι δέκα είναι πλέον μαζί μας.