Δεν ήταν μονάχα λίγα δέντρα,
που περίμεναν υπομονετικά το βλέμμα σου
σ’ αυτούς τους τοίχους της ώχρας κάτω από το ασημογάλαζο
όπου οι άνθρωποι σπανίως τολμούσαν να περπατούν
για να μην πληγώσουν το πορτοκαλί των φύλλων
και τη γη της Sienne στην Provence,
ήταν ολόκληρο το τοπίο του φθινοπώρου
που χρειαζόταν επιτέλους έναν ζωγράφο για την αποτύπωση
για να μην ξεχνούμε τις θυσίες
από την εποχή του ιππότη δίχως πανοπλία,
αλλιώς γιατί να ζούμε δίχως ανθρωπιά
και προπαντός δίχως τον χρόνο για να πεθαίνουμε.