Δεν ήταν η ζωή για μας
αυτό έλεγε συνεχώς
την ώρα που προσπαθούσε
να πεθάνει με μια πενιά στο χέρι.
Δεν άφησε τον μπαγλαμά να πέσει,
ήξερε για την ασφάλεια
που δεν έπαιζε με τους πίνακες
πάνω στους τοίχους.
Αλλά μόλις είδε εκείνη τη στολή
έφτυσε πάνω της
για να μην ξεχάσει
ο άλλος το κενό του.
Κι εσύ πάνω στην καρέκλα
έσπασες το φως
για να κρύψεις και πάλι
τον κρυφό σου αναστεναγμό.