Έπινες το τσάι με τις μυρωδιές
ανάμεσα στους νεκρούς της λήθης
και προσπαθούσες να θυμηθείς
όσα είχε σβήσει η κοινωνία.

Το πιάνο δεν έπαιζε
περίμενε το τέλος του διαλόγου.

Κι εκεί κοντά στο ψηφιδωτό
η θεωρία της κενότητας
εξέταζε υπομονετικά
την άμμο και το βράχο του κήπου.

Σκεφτόσουνα τι σου είχαν χρεώσει
την τύχη ή την ανάγκη
και κοίταξες για πρώτη φορά
το κέρμα που δεν θα έπεφτε.

Έτσι παρέμενες ζωντανός
για να τελειώσεις το τσάι
ενός άλλου πολιτισμού.