Κάτω από τους πέτρινους τοίχους
ένα χαμηλό τραπέζι κρατούσε
το μετάξι της πορσελάνης
για να το πιούν οι άνθρωποι.

Δεν άκουγε το θόρυβο της κοινωνίας
έψαχνε για τη σιωπή της ανθρωπιάς
λες και δεν υπήρχε τίποτα άλλο
σαν ένα παράξενο συναίσθημα
ή μάλλον πιο σωστά για σένα
μια μη συνειδητοποιημένη σκέψη.

Μπορεί να είναι για αυτό το λόγο
που δάκρυσες σιωπηλά
όταν αγκάλιασες το πάθος
του ιερού τέρατος της ανθρωπότητας.