Κανείς δεν πρόσεχε
το χαμόγελο στους διαδρόμους
λες και δεν υπήρχε
άνθρωπος να το σηκώσει με τα χείλη του.
Διότι ζούσε μέσα στη σιωπή
ανάμεσα στο θόρυβο και τη λήθη.
Έτσι όταν συνάντησε
τον άγνωστο με τη φωτογραφία
άνοιξε την καρδιά της
για να μη χάσει
ούτε μία στιγμή χαράς.
Δεν έκλαψε
αλλά έλαμψαν τα μάτια της
που γέμισαν ανθρωπιά.
Ήξερε έξι γλώσσες
μα δεν είπε τίποτα.
Η ζωή της ήταν ένα ανοιχτό βιβλίο
που διάβαζε για πρώτη φορά
ένας άγνωστος που δεν ξεχνούσε.
Μετά έκρυψε το χαμόγελο
μέσα στην καρδιά της
για να το ζήσει και πάλι
στη μοιρασιά της μοναξιάς
εκεί που ζουν μόνο οι φίλοι,
οι φιλικοί και η ανθρωπότητα.