Ο χάρτης δίχως λέξεις
έδειχνε αυτά που δεν έβλεπαν
αυτοί που κοίταζαν
χωρίς να ζήσουν την ανάγκη
των λαών που έκρυβε.
Τα χρώματα και οι γραμμές
ήταν μια άλλη γλώσσα
άγνωστη στους πολλούς
που δεν έδιναν σημασία
στις λεπτομέρειες της ιστορίας.
Κι όταν ο δράκος μίλησε
για την κρυφή πατρίδα του
κανείς δεν έκλαψε για τα θύματα,
κανείς δεν έζησε τον θάνατο.
Μόνο εκείνος είχε τις εικόνες
του ξεχασμένου μαύρου κήπου
διότι τα βουνά βαστούσαν
ακόμα τα κεφάλια της μνήμης.