Όταν μπήκαν στο δωμάτιο,
το χαμόγελο του ήλιου
τους χαιρέτησε γλυκά
σαν έναν καφέ στην παραλία
των νησιών της ανθρωπιάς.
Δεν υπήρχε πια συννεφιά
ακόμα και την Κυριακή
γιατί η απόφαση είχε παρθεί.
Η ζωή έπρεπε να ζήσει
μέσα στη μουσική της
κι όχι να πεθάνει με τη λύπη.