Η δύναμη των Ιπποτών της Μάλτας
είχε την πηγή της σ’ ένα μικροσκοπικό νησί
στη μέση του πιο βαθιού γαλάζιου.
Ανίκανοι να παραμείνουν αδιάφοροι
στις αθλιότητες των χριστιανικών λαών,
οι ιππότες κίνησαν για τη μάχη.
Η θάλασσα δεν ήταν μια έπαλξη,
ούτε κι ένα εμπόδιο για να ξεπεράσουν
μα ένα μέσο πρόσβασης στην πραγματικότητα.
Οι Άγιοι Τόποι δεν ήταν πια παρά μόνον ανάμνηση,
η ουσία ήταν πλέον αλλού.
Εκεί που η δυστυχία των ανθρώπων δεν είχε σταματήσει
παρά τα λεγόμενα των ηγετών.
Δεν ήταν πια αρκετό να προσεύχονται,
έπρεπε και να πολεμήσουν μέχρι θανάτου.
Ήταν το μόνο μέσο για να νικήσουν την αδικία
ενός απάνθρωπου συστήματος που καρπωνόταν
όλες τις προσφερόμενες δυνατότητες
από τη δειλία των κοινωνιών.