Το παιδί με τα σιδεράκια
που φυλάκισε η ομορφιά
μιλούσε και διάβασε
για την ελευθερία της σκέψης.

Η κοινωνία άκουγε μόνο την προφορά
δίχως να προσέξει το όραμα
ενός παιδιού που έβλεπε
τα ίχνη των ξεχασμένων χρόνων.

Κανείς δεν κατάλαβε τα δεσμά
που δεν το άφηναν ήσυχο,
κανείς δεν έβλεπε τους δεσμούς
που δεν το άφηναν να πεθάνει.

Κι όταν συνάντησε το τέρας
εκείνο το βράδυ για δεύτερη φορά
έμαθε από μόνο το ρόλο του:
δεν έπρεπε να  χάσει το φως.