Κοντά στον Πειραιά
εκεί που χόρευαν
τα παλιά παιδιά
θυμηθήκαμε να πάμε
όχι στα ξένα του ήλιου
αλλά στη δική μας σκιά
για να δούμε το νησί
που δεν ξέχασε
την Μπουμπουλίνα.
Πώς να ζήσουμε αλλιώς
εμείς που πεθάναμε
μέσα στη λήθη της κοινωνίας;