Εκείνη είχε διασχίσει
τον χρόνο της παράστασης.
Εκείνος δεν είχε κινηθεί.
Εκείνη είχε παρασύρει
τα πλήθη μέσα στα δάκρυά της.
Εκείνος δεν είχε κλάψει.
Εκείνη είχε υποφέρει
όλες τις μοναξιές.
Εκείνος ήταν μοναχικός.

Η ηθοποιός κι ο δάσκαλος
αναμετρήθηκαν
όχι για να καταπλήξουν ο ένας τον άλλον
διότι γνώριζαν
τα φώτα της ράμπας
και το φως του μαύρου
μα για να δημιουργήσουν αντάμα
ένα σύμπαν άγνωστο ακόμη
που ανήκε στο μέλλον