Πάνω από το μακρύ νησί
βλέπω την παρέα
τον Μίκη, τον Γιάννη και τον Γρηγόρη.
Όλοι μαζί αντέχουν τα πάντα
για το τίποτα της κοινωνίας
για να ζήσει η ανθρωπιά
την ώρα της μοιρασιάς
μιας απλής πατάτας
κάτω από τον ήλιο
εκείνο της δικαιοσύνης
που δεν είδε τότε
την ελευθερία της σκέψης
αλλά μόνο την κατοχή
εγκλωβισμένη στο μέλλον
μιας παλιάς ανάμνησης
που δεν έπαψε να πληγώνει
τους αγωνιστές του πάθους
τους πολεμιστές της ειρήνης.