Ο Σεφέρης έγραψε ότι
«Πολλών ανθρώπων παιδιά
είναι οι  λέξεις μας»
και στο Μπουρτζί με τους Ενετούς
δεν ήταν δυνατόν για κανένα
να το ξεχάσει.
Ένα λιμάνι λέξεων
περίμενε όχι μόνο τα καράβια
αλλά και τους ανθρώπους
που δεν έφευγαν
για ν’ ακούσουν και να πουν
τις λέξεις του παρελθόντος
για να ζήσουν και πάλι
όχι μόνο τα παλιά
αλλά και τα άλλα
με τους Ενετούς
και τους Πύργους.