Ξέρετε Paul,
θα ήθελα να πιω μαζί σας
ένα ποτήρι αψέντι
να μιλούμε για την Ελλάδα
και κυρίως για την Κρήτη
που τόσο αγαπούσατε
στη γλυκιά σας Provence,
στον ίσκιο μιας ελιάς,
κάτω απ’ τον ήλιο
με τα αχυρένια μας καπέλα
στην απουσία του Vincent
μα και του Alphonse
και του φίλου του τού Frederic.
Μόλις τώρα αποκρυπτογραφώ
το τελευταίο ίχνος των επιστολών σας
και νιώθω θλίψη
που τίποτε πια δεν λαμβάνω από σας.
Ξέρω ωστόσο πως ξέρετε
πόσες φορές μίλησα για σας
και για την αυθεντική σας ευγένεια
που έχω γνωρίσει χάρη στην αλληλογραφία μας.
Γι’ αυτό τολμώ να σας πω
με κίνδυνο να παρεξηγηθώ από τους άλλους
– εις υγείαν σας αγαπημένε μου φίλε!
ΥΓ:  Τίποτε δεν έχω ξεχάσει από τα σχόλιά σας πάνω στο έργο.