6308 - Η μαρμάρινη βουλή

Ν. Λυγερός

Ο δάσκαλος περίμενε το μαθητή, για να δουν την αλήθεια. Ήταν έτοιμος για ν’ αντιμετωπίσει τη μοναξιά της έρευνας. Βρέθηκαν πάνω στον πέτρινο δρόμο. Πλάγια επίθεση. Ο λόφος ήταν άγνωστος στους περισσότερους. Δεν υπήρχε κανένα ενδιαφέρον για την κοινωνία. Κι ο τουρισμός δεν είχε νόημα. Ο χώρος όμως ανήκε στο χρόνο. Ο δάσκαλος εξηγούσε μερικά στοιχεία της ιστορίας του χώρου.

  • Αναφορά στον Σωκράτη.
    – Αυτός ο χώρος υπάρχει πραγματικά…
    – Η μαρμάρινη βουλή;
    – Ναι.
    – Σε λίγο θα τη δεις με τα μάτια σου.
    – Γιατί δεν μας λένε τίποτα…
    – Για να κάνεις τι;
    – Πρέπει να είμαστε έτοιμοι;

Ήταν μια μεγάλη κουβέντα, αλλά δεν το αντιλήφθηκε εκείνη τη στιγμή. Σπάνια οι μαθητές ήξεραν πότε ήταν έτοιμοι για να συμβάλλουν στο έργο. Συχνά, είχαν την εντύπωση ότι η δράση τους ήταν έργο. Όταν όμως το αντίκριζαν από κοντά μέσω του δασκάλου συνειδητοποιούσαν τη σημασία της έννοιας του παράδοξου ύπνου. Τα μάτια τους έπαιζαν. Ο εγκέφαλος σκεφτόταν, αλλά αυτή η πράξη δεν ήταν έργο. Μόνο μετά τον ύπνο τελειώνουν με το μυθιστόρημα του Достое́вский. Ποτέ πριν.
Όταν έφτασαν στη μαρμάρινη βουλή, η έκπληξη ήταν μεγάλη.

– Είναι λοιπόν τόσο δύσκολη η ουσία;
– Δεν έχει καμία σχέση με την κοινωνία…
– Μα το πανεπιστήμιο….
– Είναι γεμάτο φοιτητές… Οι μαθητές είναι σπάνιοι.
– Γιατί;
– Κι οι άνθρωποι είναι σπάνιοι.
– «Για να γυρίσει ο ήλιος, θέλει νεκρούς…»
– Κάτι σ’ ενοχλεί;
– Η ποσότητα.
– Είναι η ποσότητα της ποιότητας το πραγματικό πρόβλημα.
– Και η λύση;
– Οι μαθητές κι οι δάσκαλοι.
– Οι οποίοι είναι τόσο λίγοι.
– Τόσο σπάνιοι!
– Πώς είναι δυνατόν να παράγουν το έργο;
– Δεν είναι δυνατόν!
– Μα τότε;
– Το πρέπον είναι το αδύνατον!
– Ενώ το πρέπει είναι μόνο δυνατόν.
– Ο μαθητής κάνει ό,τι δεν μπορεί για να βοηθήσει το δάσκαλο.
– Διότι ξέρει ότι είναι αδύνατον.
– Ακριβώς.
– Και τώρα τι πρέπει να κάνω;
– Τίποτα, μόνο το πρέπον.
– Εδώ;
– Εδώ!
– Δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα.
– Έτσι αρχίζει η κενότητα.

  • Τόσο απλά.

Η ανθρωπότητα αναζητούσε την απλότητα. Το πολύπλοκο ήταν η αρχή της έρευνας, όχι όμως ο στόχος. Μόνο που η κοινωνία κατηγορούσε τα πάντα. Γι’ αυτήν όλα ήταν περίπλοκα, ήθελε μόνο το απλοϊκό.

–  Το μάρμαρο δεν είναι απλό;
– Σαφώς.
– Η μαρμάρινη βουλή;
– Μ’ εντυπωσιάζει η λιτότητά τους.
– Εδώ βρίσκεται η ουσία του λόγου.

  • Γιατί είναι τόσο αργός;
  • Έχει τη βραδύτητα της μνήμης.
  • Σωστά.
  • Έχει χρόνια που έτρεχε.
  • Δίχως στόχο.
  • Δίχως κατεύθυνση.
  • Και τώρα;
  • Σταμάτησε στο σταυροδρόμι.
  • Πρέπει να επιλέξει.
  • Τώρα το έμαθε.
  • Πάντα έτσι γίνεται με τους ανθρώπους.
  • Με τους ανθρώπους.

Το Τέρας δεν χαμογέλασε. Σκέφτηκε απλά ότι οι χαμαιλέοντες έπρεπε να έχουν άπειρες αντοχές και δεν ήξερε πώς ήταν δυνατόν.

  • Είναι αδύνατον.
  • Το πρέπον.
  • Θα μας βοηθήσει, να βοηθήσουμε.
  • Εξαρτάται από την επιλογή.

Ο χρόνος δεν είχε παντού τη ίδια ταχύτητα. Υπήρχε ένα διαφορικό στη δράση του. Του το είχαν μάθει τα δέντρα και τα νεκρά φύλλα: τα βιβλία.

Εκείνος ο χώρος ήταν διαφορετικός. Βρισκόταν στον ΧΧΙ αιώνα αλλά δεν ανήκε πραγματικά σε αυτόν.

Χρονική πύλη.

Δεν κάθισαν στη μαρμάρινη βουλή.

Την εξέτασαν μόνο.

Ήταν μια παράξενη σκακιέρα. Η παρτίδα δεν είχε αρχίσει. Απέναντι η Ακρόπολη περίμενε. Δεν ήταν μόνη πια. Η παρουσία τους ήταν αισθητή. Δίχως να υπάρξει καμία επιβολή, η στάση τους ήταν ήδη μια αντίσταση.
Ο μαθητής κοίταξε την Ακρόπολη και κατάλαβε το λόγο του ερχομού τους σε αυτό το σημείο.

Οι παρατηρητές ήταν πάνω στο ίδιο κλαδί του σύμπαντος. Ήταν η πρώτη επιλογή του μετά την αναγνώριση του δασκάλου.

  • Εγκεφαλική συγκίνηση.
  • Ενεργοποίηση.
  • Τώρα είναι εντοπίσιμος.
  • Πολυκλαδικότητα.
  • Θεωρία κενότητας.
    – Μετά το τίποτα;
    – Το κενό.
    – Μετά το κενό;
    – Το σύνολο.
  • Μεταμαθηματικά.

Η δομή έπρεπε να δημιουργηθεί για να υπάρξει το αίσθημα της έλλειψης,  αλλιώς τα αντίγραφα επαρκούσαν. Τα θεμέλια ήταν απέναντι. Αλλά ποιος τους κοίταζε τώρα από την άλλη πλευρά.

  • Νοητική αντανάκλαση.

Η σκέψη των αρχαίων πάνω στο μάρμαρο έγραψε την ιστορία. Και τώρα πάνω στα ερείπια έπρεπε να διαβάσουν το μέλλον. Όχι να το γράψουν. Ήταν η σειρά τους.  Κανείς δεν το είχε ξεχάσει. Το τέρας ένιωθε καλύτερα. Μάθαινε για τους νέους, εκείνους οι οποίοι ήταν αγέννητοι πριν μερικά χρόνια και δεν ήξεραν για τη νοητική επανάσταση. Τότε έπρεπε να μάθουν. Πόσες γλώσσες για να γίνουν επιτέλους ανθρώπινοι, πολύ ανθρώπινοι.
Ο μαθητής κοίταξε το δάσκαλο και ο δάσκαλος είδε το μαθητή. Ήταν πια έτοιμος.
Ο χώρος είχε γίνει χρόνος και ο χρόνος, χώρος της αντίστασης.

  • Ανοιχτή δομή.
  • Πρέπει να φύγετε τώρα.
  • Περίμενε.
  • Τι θέλεις;

Δεν απάντησε. Ακούμπησε απλώς το μάρμαρο. Είχε ζωντανέψει.

  • Τη γυναίκα.