Αυτός ο άνθρωπος ήταν ένας φάρος μέσα στην πόλη. Η συνείδησή του είχε εμβέλεια. Απλός και προσιτός, όταν έπρεπε, ήξερε τι σημαίνει το πρέπον. Αυτό αποδεικνύουν τα γραπτά του. Το γραφείο άνηκε στην πατρίδα του χρόνου. Δεν ήταν μόνο τα βιβλία, μα κι  η ξύλινη σημαία. Κάθε λεπτομέρεια είχε τη σημασία της. Ήταν ανοιχτός εξ αρχής. Λειτουργούσαν στο ίδιο πεδίο δράσης. Δεν είχαν τίποτα να κρύψουν. Μόνο το έργο τούς απασχολούσε.

    * Ενεργοποίηση του αξιωματικού.
    * Αναγνώριση.

Οι δυο τους είχαν τον ίδιο ρυθμό. Η κλασική μουσική της Κάλλας ήταν ακόμα και στον τοίχο. Κι όμως δεν μίλησαν για το Milano, ούτε για τη Firenze.

    * Unicamente Venezia.

Υπήρχαν προβλήματα. Τα είχε εντοπίσει εδώ και χρόνια. Δεν είχε αρκετές δυνάμεις, για ν’ αλλάξει τα πράγματα. Η στρατηγική ήταν αναγκαία κι ήταν συνειδητοποιημένος.

    * Σκέψη πάνω στη σκέψη.

Είχε δίκιο, μετά από 500 χρόνια, η δράση ήταν ασήμαντη. Το είχε αντιληφθεί, πριν μερικά χρόνια.  Θυμήθηκε τα άλογα του Βυζαντίου που δεσπόζουν πάνω στην εκκλησία απέναντι στην Piazza San Marco. Η ρωμιοσύνη μέσα στον ενετικό κόσμο. Μ’ αυτά έμοιαζε κι ο φάρος της πόλης.

    * Ακίνητη αξιοπρέπεια.
    * Ανθρώπινη.

Τον ενημέρωσε διεξοδικά για το θέμα των μαρμάρων. Γνώριζε κάθε λεπτομέρεια περί δράσης κι αδράνειας. Δεν του  έκρυψε τίποτα. Η κρισιμότητα του προβλήματος δεν το επέτρεπε. Είχαν πάψει οι ψευδαισθήσεις από καιρό, αλλά δεν ήταν ευρύτερα γνωστό. Το παρασκήνιο ήταν σάπιο ως το κόκαλο.

    * Η ανικανότητα του φαίνεσθαι.
    * Ήρθε η ώρα.
    * Ναι.

Το Τέρας βρισκόταν στα αρχεία. Μελετούσε μερικά στοιχεία που είχαν ξεχαστεί από όλους. Τα γραφεία δεν ήταν κενά, μόνο νεκρά. Δεν υπήρχε βούληση αλλαγής. Η διαχείριση είχε γίνει κανόνας ζωής που οδηγούσε αναπόφευκτα στο θάνατο και μάλιστα της μνήμης, πριν καν τελειώσει η ζωή. Ο φάρος τής πόλης δεν ήταν πια αόρατος. Είχε συναντήσει τον ωκεανό.

    * Photonium.

Ήθελε να επικεντρώσει τη συζήτηση σ’ ένα μόνο σημείο, αλλά πώς ν’ αρχίσει; Με το όνομά της.

– Η Καρυάτιδα;
– Αν έχει γίνει κάτι ; Τίποτα.

Φάνηκε ειλικρινά λυπημένος. Αλλά μόνο η αλήθεια είχε πλέον νόημα.

– Και στο μέλλον;
– Οι υπηρεσίες δεν θ’ ασχοληθούν με τέτοια θέματα, δίχως να παρθεί μία πρωτοβουλία από αλλού.
– Κι αν παρθεί η πρωτοβουλία ;
– Θα αρχίσει ο αγώνας.
– Ο αγώνας;
– Ο αγώνας για να δοθεί η μάχη.

Τα πράγματα ήταν όντως δύσκολα.

    * Διασταύρωση της εκτίμησης;
    * Θετική.

Ένας αγώνας ήταν απαραίτητος για να δοθεί η μάχη. Ήταν σχεδόν αδιανόητο, όχι μόνο αδύνατο.

    * Η δύναμη του αδυνάτου.

Ο Αρχιμήδης, ήθελαν, δεν ήθελαν, υπήρξε το ίδιο και το έργο του. Τίποτα άλλο δεν είχε σημασία. Στο κάτω κάτω της γραφής το ανέφικτο δεν ήταν προσωρινό στην ιστορία της ανθρωπότητας.

– Μπλέκονται πολλά.
– Πρόβλημα πολιτικής βούλησης;
– Και αντίδραση…
– Δίχως αντίδραση…
– Πότε!

Τουλάχιστον δεν ήταν χειρότερα τα πράγματα από την tabula rasa, ακόμα κι a posteriori.

– Άλλα εμπόδια;
– Μόνο αν υπάρξει κάποιο αποτέλεσμα.
– Αυτό αποτελεί μία δυσκολία;
– Όχι, από μόνο του.
– Σε συνδυασμό… 

Κατάλαβε τι ήθελε να του πει. Η έλλειψη ολικής στρατηγικής προκαλούσε εσωτερικές τριβές.

– Klausewitz.
    * Tempo.

Έπρεπε να βρουν μία ουδέτερη κίνηση, η οποία να είναι αποτελεσματική.      

* Paradigme Suisse.

Άλλος ένας σταυρός, άλλη μία σταυροφορία. Πάντα διακριτική. Μερικοί ελιγμοί, δίχως συνδυασμούς και θυσίες, κατάφεραν τα ακατόρθωτο: αναγνώριση γενοκτονιών και ποινικοποίηση. Η ανθρωπιά αντέκρουσε τη βαρβαρότητα. Σταμάτησε τη γενοκτονία της μνήμης. Το ίδιο έπρεπε να γίνει. Η αρπαγή της Καρυάτιδας από το Ερέχθειον ήταν κι αυτή θέμα βαρβαρότητας ενάντια στη μνήμη. Ο φάρος τής πόλης δεν το είχε ξεχάσει.

Η σκακιέρα είχε πλέον και παίκτες.

    * Θεωρία παιγνίων.
    * Στρατηγικές συμπεριφοράς.
    * Στρατηγική μάθησης.
    * Χρειαζόμαστε κι άλλα στοιχεία.

Το ερώτημα ήταν απλό και το εξής: ποια ήταν τα δεδομένα όσον αφορά στη διάδοχη κατάσταση; Σ’ εκείνο το γραφείο δεν υπήρχαν παρά μόνο ενδείξεις και δεν επαρκούσαν ούτε για στρατηγικό σχεδιασμό.

    * Οι πολλαπλές κινήσεις είναι απαγορευμένες;
    * Όχι πάντα… Σκέψου το ροκέ.

Αυτό όμως δεν μπορούσε να γίνει πριν το άνοιγμα. Ήταν ακόμα το πρόβλημα της προετοιμασίας. Υπήρχε ανάγκη από άλλα κομμάτια. Ακόμα και η Καρυάτιδα δεν ήταν μόνη της.

    * Δυνατότητα πίεσης;
    * Ο μοχλός.
    * Το νοητικό σχήμα του Αρχιμήδη.

Όταν η ξύλινη σημαία έγινε μοχλός για την Καρυάτιδα κανείς δεν το πίστεψε, εκτός από τους δύο φίλους.

Ποιο θα ήταν όμως το σημείο αναφοράς.

    * Το σταθερό σημείο.
    * Το νέο Μουσείο της Ακρόπολης.

Κανείς δεν μπορούσε ν’ αμφισβητήσει τις προδιαγραφές του. Το νέο Μουσείο άνηκε στον XXI αιώνα. Κι όλος του ο σχεδιασμός ήταν η ανάδειξη της έλλειψης. Είχε διαμορφωθεί εξ αρχής για να υποδεχθεί τα θύματα της βαρβαρότητας. Ο χώρος είχε υπολογίσει τον χρόνο. Δεν ήταν μόνο ένα σύγχρονο έργο τέχνης, αλλά κι ένα εργαλείο στρατηγικής σημασίας. Δίχως το Νέο Μουσείο, ο αγώνας δεν θα είχε αποτελεσματικότητα.

    * Τοποθέτηση της σκακιέρας στο Νέο Μουσείο.

Η σιωπή απλώθηκε πάνω στους δύο φίλους και οι πέντε κινήσεις που είχαν γίνει, ερμήνευαν τον κόσμο μ’ ένα νέο τρόπο.

Εδώ κι αιώνες, τα επιχειρήματα δεν είχαν αλλάξει. Ενώ ο XXI αιώνας αποτελούσε μία αλλαγή φάσης. Η Καρυάτιδα θα ήταν η αιχμή του δόρατος για τα μάρμαρα.

    * Eugène Delacroix.
    * La Liberté conduisant le peuple.

Νέα δεδομένα, νέα προσέγγιση: η επιστροφή ήταν μία απελευθέρωση.

    * Η Μεγάλη Έξοδος!