Η μικρή μαθήτρια
ζωγράφιζε προσεχτικά
τα μυκηναϊκά συλλαβογράμματα
σαν να μελετούσε ένα παραμύθι
που δεν ήθελε να πει ψέματα.
Αρχικά οι καμπύλες ήταν παράξενες
αλλά σιγά σιγά το χέρι της κατάλαβε
πόσο έμοιαζαν μεταξύ τους.
Ο δάσκαλος της είχε εξηγήσει
μόνο μερικές λέξεις της γλώσσας,
η οποία ήταν πιο παλιά
και από τις νεκρές.
Για να την προετοιμάσει
εξέταζε μόνο το πρέπον
δίχως κανένα συμβιβασμό.
Κι εκείνη κάπου κάπου
χαμογελούσε τρυφερά
όταν έβλεπε επιτέλους
αυτά που μόνο κοίταζε παλιά.