Μέσα στ’ ανθρώπινα χρώματα
αναζητούσαμε τα βιβλία
που θα μπορούσαν να μας καταστήσουν ελεύθερους
έναντι της κοινωνικής βαρβαρότητας
για ν’ αποφύγουμε φυλακές
μαυρόασπρες δίχως πίνακα
όπου πλέον δεν υπάρχει σκακιέρα
για να μας διδάσκει τη θυσία
και τον θάνατο της αδικίας,
όπου τα ζάρια δεν άγγιζαν
την τύχη παρά μόνο με την άκρη των δαχτύλων
για να μη διακόπτουν
τις εννοιολογικές εμμονές.