H άχνη ζάχαρη
μόλις κάλυπτε τις καμπύλες σου
σαν για να μην κρύψει τίποτε
από την αισθησιακή σου γεύση.
Και με το πρώτο τσίμπημα,
σχίστηκες στη σιωπή
σαν ένα χαρτί βενετσιάνικο
για να μη διαταράξεις τη σιωπή.
Είναι σε τούτη την καμπυλότητα
που είδα την τέχνη του Αρχιμήδη
δίχως ουδόλως ν’ απαρνούμαι
την εσωτερική ομορφιά σου.