Επιβαλλότανε να γραφτεί
ειδάλλως κανείς πλέον
δεν θα θυμότανε
αυτό το έγκλημα κατά της ανθρωπότητας
επειδή οι κοινωνίες δεν το επιθυμούσαν
ως εάν είχαν το δικαίωμα
να επιλέξουν τα γεγονότα
του παρελθόντος ταξινομώντας τα
για να τα κάνουν αποδεκτά
και ανεκτά για την ευτυχία.
Όμως πώς ν’ αποδεχτείς
την απώλεια του Primo Levi
χωρίς να εξεγείρεσαι και να διαμαρτύρεσαι
κατά της αδικίας
και της βαρβαρότητας ενός συστήματος
ικανού να εξολοθρεύει
την ανθρωπότητα για να γίνει τελικά
η αιωνιότητα του παρόντος;