Σε τούτη την αλλοτινή γη
όπου οι σπασμένοι μύλοι
διαλύονταν αργά-αργά
στην ανάμνηση των ανθρώπων,
ο ιππότης με τη θλιμμένη μορφή
εκσφενδόνισε την έσχατη πρόκληση
κατά της κοινωνίας
της στερούμενης ανθρωπιάς.
Πέρα από μια αγάπη
όπου βασίλευε το ανέφικτο
στα συναισθήματα,
στην τρομερή του αναζήτηση,
ο ιππότης απέναντι στον καθρέφτη
αποφάσισε να  κάψει
το γαλάζιο τ’ ουρανού.