Μετά την πρώτη κίνηση

παραμείναμε στη σιωπή

για να εξετάσουμε την ουσία

μιας κενότητας νέας

άλλοτε αδιανόητης

διότι ήταν πέραν της ουτοπίας

μιας κοινωνίας σε σύγχυση.

Μοναχά, εκείνος που δεν γνωρίζει

την κίνηση τούτη, πώς θα μπορούσε

να ξεφύγει από την μονοτονία

μιας ζωής που δεν είναι παρά ύπαρξη μόνον,

ιδιοκτησία κλεμμένη από το κενό.