Το πέτρινο παράθυρο

είχε χρόνια να δει άνθρωπο

μέσα στα ερείπια του χωριού

αλλά ήξερε ότι θα περάσει

ο δάσκαλος ο φίλος του μουσικού

διότι δεν μπορούσε να ξεχάσει

ούτε τον πόλεμο ούτε την θυσία.

Κι όταν το είδε δίχως πανοπλία

τρόμαξε από την όψη του

ήταν λαβωμένος στα χέρια

και πόδια, γεμάτος αίμα.

Εκείνος κάθισε δίπλα του

μόνο μια στιγμή και μετά

άφησε την ψυχή του

να βρει την επόμενη ζωή.