Κοιτάζαμε τα μάρμαρα του ουρανού
και βλέπαμε κομμάτια φωτός
να στάζουν από το παρελθόν
για να σπάσουν το σκοτάδι
ενός εφήμερου παρόντος
που πέθανε με την κοινωνία.
Δεν υπήρχε πια μόδα
μόνο το διαχρονικό
είχε αντέξει το χρόνο
για να δείξει στο λαό μας
που ήταν το μέλλον
την ώρα του σκοταδισμού
διότι η πάλη της ανάγκης
ενάντια στην τύχη
δεν είχε πάψει ούτε στιγμή.