Στην αρχή ήταν μία δύσκολη έννοια.
Οι παραγγελίες μαθητών δεν είναι αυτονόητες.
Πώς να πιστέψεις ότι μπορείς κι εσύ
να συμβάλλεις στο συλλογικό έργο;
Κι όμως σιγά σιγά όταν αρχίζεις
να κάνεις επιτέλους αυτό που δεν μπορείς
και αποκτάς το δικαίωμα αυτό
μπορείς να δεις το αποτέλεσμα.
Δεν έχεις πια ανάγκη να το πιστέψεις
ακόμα κι αν οι άλλοι δεν σε πιστεύουν.
Κι ύστερα καταλαβαίνεις πια
ότι η ομάδα είναι μόνο για τους άλλους,
είναι για να παράγει έργο
όχι για να τους πείσει
για την αξία της και την αποτελεσματικότητά της
αλλά για να δείξει σε όλους
το φωτεινό μονοπάτι
την ώρα που κοιτάζουν μόνο φωτιές.
Απλώς για να ζητάς να δώσεις σε όλους
πρέπει να δώσεις τις πράξεις σου.
Δεν υπάρχει άλλη απαίτηση
για τους μαθητές της Ανθρωπότητας.