-Ως εδώ ήταν !
-Τι έγινε;
-Το απαράδεκτο.
-Πες μας, δεν ξέρουμε τίποτα.
-Ένας Τούρκος έφιππος βρήκε ένα δικό μας πάνω στο άλογο.
-Και τι έκανε ο δικός μας;
-Κατέβηκε για να δείξει υποταγή.
-Δεν έπρεπε.
-Το ξέρω.
-Και τι έγινε λοιπόν;
-Τι είπε ο Τούρκος;
-«Γιάντα μωρέ γκαούρη, επέζεψες για να καβαλικέψεις εμένα!» και τον πυροβόλησε.
-Τι ήθελε να δείξει υποταγή αφού όλα τους φταίνε.
-Εμείς φταίμε που τα ανεχόμαστε.
-Και τι θέλεις να κάνουμε;
-Να αντισταθούμε !
-Δεν βλέπεις ότι οι δικοί μας δεν είναι έτοιμοι!
-Δεν έχει σημασία! Θα τον ετοιμάσουμε!
-Πως;
-Με τις πράξεις μας!
-Και τι μπορούν να κάνουν αυτές;
-Να δείξουν το παράδειγμα.
-Δεν θα το αντέξουν οι δικοί μας…
-Ούτε εμείς…
-Τι εννοείς;
-Κάθε πράξη θα είναι και μια θυσία !
-Τι σε φοβίζει;
-Δεν είμαστε αρκετοί για το θάνατο…
-Και είμαστε για την σκλαβιά;
-Από τις εκατό εκκλησίες του Μεγάλου Κάστρου του Ηρακλείου μας άφησαν μόνο μία για τη θρησκεία μας.
-Όλες οι άλλες έγιναν τζαμιά και αποθήκες.
-Υποχρέωσαν τους δικούς μας να κατεβάσουν όλες τις καμπάνες μας και να χρησιμοποιούν μόνο σήμαντρα…
-Ντροπή μας !
-Και τι ήθελες να κάνουν;
-Να πεθάνουν όλοι για τις καμπάνες.
-Αυτές οι καμπάνες είναι ιερές.
-Το ίδιο και ο λαός μας.
-Δεν έχει πια σημασία τι έγινε αλλά τι θα κάνουμε εμείς τώρα.
-Φτάνει πια !
-Τι φτάνει πια;
-Η σκλαβιά !
-Ας αρχίσει ο θάνατος λοιπόν !
-Άλλο θέλω να πω.
-Πες μας λοιπόν.
-Δεν θέλω να πεθάνω σκλάβος.
-Ούτε εγώ.
-Θα είμαστε λοιπόν οι τελευταίοι.
-Έτσι τα παιδιά μας θα είναι οι πρώτοι ελεύθεροι άνθρωποι.
-Κι ελεύθεροι χριστιανοί.
-Μήπως ξέχασες κάτι;
-Τι πράγμα;
-Οι Τούρκοι μόλις έμαθαν για την έναρξη της επανάστασης στην Πελοπόννησο…
-Άρχισαν φοβερές σφαγές σε όλα τα μέρη μας.
-Επειδή φοβούνται τους Κρητικούς!
-Και καλά κάνουν!
-Ναι, αλλά στα Χανιά απαγχονίστηκαν ο επίσκοπος Κισσάμου και ο επίσκοπος Κυδωνίας.
-Καθώς και ηγούμενοι μοναστηριών.
-Έχασαν τη ζωή τους πάνω από τετρακόσιοι χριστιανοί.
-Ένας για κάθε χρόνο σκλαβιάς.
-Και γι’ αυτό φτάνει πια!
-Αν αρχίσουμε κι εμείς την επανάσταση ξέρετε πόσους άλλους νεκρούς θα έχουμε.
-Η Κρήτη θα το αντέξει!
-Εμείς όμως;
-Ανοίγονται άλλα μέτωπα με τους Τούρκους, θα βοηθήσουμε τους δικούς μας στη Πελοπόννησο.
-Σωστός!
-Είμαστε Έλληνες δεν μπορούμε να τους αφήσουμε να παλεύουν μόνοι τους με τη βαρβαρότητα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
-Τέτοια λένε και οι Φιλικοί!
-Τότε θα γίνουμε κι εμείς Φιλικοί.
-Κοίτα όμως που τους οδήγησε…
-Οι Φιλικοί δεν κοιτάζουν τα σπίτια τους και τα χωράφια τους, μόνο την πατρίδα βλέπουν.
-Τι εννοείς;
-Δεν είναι τσιφλικάδες!
-Ούτε ραγιάδες!
-Είναι αδέρφια μας, τότε.
-Έτσι είμαστε!
-Θα σημάνουν οι καμπάνες μας.
-Κι ας μην τις ακούσουμε εμείς.
-Δεν έχουμε τίποτα να χάσουμε.
-Εκτός από τη ζωή μας.
-Οι δικοί μας θα θυμούνται το θάνατό μας.
-Αλλιώς, θα είναι και αυτοί σκλάβοι.
-Όχι, δεν πρόκειται να γίνει αυτό.
-Είμαστε μαζί σου.
-Κι εγώ!
-Μα εσύ έλεγες πως θα πεθάνουμε.
-Και τι νόμιζες ότι δεν θα είμαι κι εγώ στη γιορτή.
-Είσαι απίστευτος.
-Έλληνας είμαι!