Επιστρέφοντας στην πατρίδα
σκεφτόταν το αλβανικό έπος
και μαζί του το Άξιον Εστί.

Ήταν λοιπόν όλοι τόσο κοντά
μύριζε ήδη τα τοπία του
και την αγαπημένη Ήπειρο.

Και την ώρα που έγραφε
σκάλιζε και πάλι
τις πέτρες με τη γυναίκα του.

Κανείς δεν άκουγε μέσα του
αλλά εκείνος ζωγράφισε
με τα λουλούδια της μνήμης.