Ο στρατιώτης ήτανε νεκρός
μα δεν είχε ξεχάσει
ούτε την αγάπη του, ούτε τη ζωή του
και μετά το μοιραίο χτύπημα
ανασηκώθηκε αργά
κι έκανε τα πρώτα του βήματα
πάνω στο κατάλευκο χιόνι
για ν’ αφήσει τα ίχνη
της υπεράνθρωπής του προσπάθειας
αφού έγινε ένα τέρας
μπορούσε ν’ αντέχει
τον θάνατο των άλλων
για να βοηθάει τη μνήμη τους
έτσι βυθίστηκε
μέσα στη μνήμη της χώρας
για να ξανάβρει κάτω από τις στοές
το πολυαγαπημένο του άγριο τριαντάφυλλο.