Επικρίνουμε συνεχώς την Ευρώπη σαν η γηραιά ήπειρος να ήταν ο αποδιοπομπαίος τράγος για τη σκέψη μας. Θεωρούμε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν κάνει αρκετά και ότι είμαστε σε μια κατάσταση κρίσης λόγω των αξιώσεών της που δεν μπορεί να υποστηρίξει. Πιστεύουμε ότι δεν υπάρχει ακόμη κανένας κοινός παρονομαστής μεταξύ των κρατών μελών ως εάν το όραμά μας περιορίζεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Παρόλα αυτά είμαστε όλοι Ευρωπαίοι. Ή, ίσως, διαμέσου όλων αυτών, αποδεικνύουμε ότι είμαστε περισσότερο Ευρωπαίοι, τόσο καλλιεργημένοι είμαστε στη δημοκρατία που ξεχνάμε τις επιπτώσεις. Η Ευρώπη έχει διασχίσει τα χρόνια και έχει δώσει ένα όραμα στον κόσμο. Ενώ μερικοί δεν βλέπουν παρά μόνο τις αρνητικές πτυχές της αποικιοκρατίας και σπεύδουν να ξεχάσουν τις έννοιες τις τόσο θεμελιώδεις, όπως του Ελληνισμού και του ανθρωπισμού που εκπροσωπούν, παρόλα αυτά, τα δώρα σε όλη την ανθρωπότητα. Γιατί ξεχνούν τόσο εύκολα ότι αυτή η μικρή Ευρώπη είναι το μέρος από όπου ξεκίνησε η αναζήτηση άλλων ηπείρων; Εξερευνητές όπως ο Columbus, ο de Gama και ο Magellan δεν ήταν προπάντων Ευρωπαίοι; Και αν ακολουθήσουμε αυτή την ιδέα, πώς να μην δούμε στην Ευρώπη, αυτό το λιμάνι της Ανθρωπότητας, από όπου φεύγουμε και όπου επιστρέφουμε; Διότι η Ευρώπη δεν είναι Τροία, αλλά το νησί της Ιθάκης. Επειδή η Ευρώπη δεν είναι ο Τρωικός πόλεμος, αλλά η Οδύσσεια. Καθορίζεται από το ταξίδι της επιστροφής στις πατρίδες μετά την εξερεύνηση του κόσμου. Είναι επομένως ένα ακίνητο χρονικό ταξίδι μέσα στο χώρο και γι’ αυτό είναι διαχρονική. Και όμως εάν η Ευρώπη υπάρχει ως ένα όριο, δεν είναι εξαιτίας των συνόρων αλλά της ίδιας της γης, της γης διαμέσου του βουνού αλλά και της θάλασσας. Πράγματι το όριο καθορίζεται από τον Καύκασο και τον Μύθο του Προμηθέα, από τον ωκεανό της ανακάλυψης, από την θάλασσα μας, τη Μεσόγειο Θάλασσα και το βόρειο σέλας, το φως του λευκού. Τίποτα σε αυτό δεν είναι τεχνητό και όλα είναι σύμβολα όπως και αυτή η λέξη. Είμαστε στην Ευρώπη μονοχρωματικές ψηφίδες και ακόμα και αν αυτές είναι μικρές, παραμένουν αμετάβλητες παρά τις κακοκαιρίες και τις δυσκολίες, παρά τα βάσανα και τα μαρτύρια. Παρόλα αυτά όλη αυτή η ποικιλομορφία, είναι ακριβώς ο πλούτος μας. Εντός των ορίων του φωτός, η Ανθρωπότητα και ο Χρόνος ζουν στην Ευρώπη, χάρις στην αποδοχή της διαφορετικότητας, και αυτή η διαφορά κάνει τη διαφορά. Εν συνεχεία, μέσω της Ένωσης μας, είμαστε σε θέση να παράγουμε ένα από τα ωραιότερα ψηφιδωτά στον κόσμο. Ένα ψηφιδωτό πολυχρωματικό που οφείλει το χρώμα του σε όλους μας και αυτό αντιπροσωπεύει ένα άλλο χρώμα που είναι μοναδικό από την ποικιλία του και όχι πολλαπλό μέσα στην μοναδικότητα του. Ιδού γιατί είμαστε η αναγνώριση επειδή αυτή η ιδέα δεν έχει νόημα χωρίς την επιστροφή, αλλά ο γύρος ως περίπλους, ως την εκπλήρωση μέσα στην αναζήτηση της τελειότητας και όχι της πληρότητας. Διότι εάν είμαστε εκτός ισορροπίας, είναι για να δημιουργήσουμε εκ νέου τα θεμέλια.