Η συζήτηση μεταξύ της βιβλιοθηκάριου και του Ιππότη διακόπηκε ξαφνικά από την άφιξη ενός μηνύματος υψίστης σημασίας. Αυτό αφορούσε ένα παλιό αίνιγμα περισσότερο από τριάντα χρόνια, ένα πόλεμο ενός διαφορετικού είδους που έπαιρνε άλλη τροπή τώρα. Η σύμπτωση δεν ήταν τυχαία. Ήταν ένα θέμα που απασχολούσε τον Ιππότη εδώ και κάποιο χρονικό διάστημα. Μόνο που αυτή τη φορά τα κομμάτια του σκακιού βρίσκονταν πολύ κοντά στην σκακιέρα και έπρεπε να σκεφτεί το πρόβλημα της παρουσίας της απουσίας. Κάποια δεδομένα ήταν εδώ και αιώνες αλλά έμοιαζε ότι πολλοί άνθρωποι προσπαθούσαν είτε να τα αγνοήσουν είτε να τα αποκρύψουν λες και κάποια τα φοβούνταν. Αυτό δεν ήταν άσχετη με την πανταχού παρουσία της αυτοκρατορίας να αρπάξει τα ξένα παιδιά για να συγκαλύψει την έλλειψη αρμοδιότητας του στρατού της. Αυτό που απασχολούσε περισσότερο τον Ιππότη ήταν η άμυνα των νησιών που βρίσκονταν στο απέραντο γαλάζιο. Αυτή έπρεπε να είναι ανθεκτική για να επιτρέψει την ενεργοποίηση της αντεπίθεσης. Όλο αυτό θα μπορούσε να μοιάζει κάπως συγκεχυμένο για τη βιβλιοθηκάριο αλλά ήταν συνηθισμένη να περνά από αυτό το στάδιο από τότε που συνάντησε τον Ιππότη. Το μήνυμα ήταν μεγάλο. Αρκετές σελίδες αφορούσαν συγκεκριμένες λεπτομέρειες που πρόσφεραν τη δυνατότητα στον Δάσκαλο να γνωρίζει την ανάγκη δημιουργίας χαρτών που θα πρέπει να ληφθούν ορισμένες αποφάσεις ξεχασμένες από το σύνολο των πιθανών ενδιαφερομένων.

Ο Δάσκαλος άρχισε να απαντάει σχολαστικά ξαναπαίρνοντας κάθε από τα σημεία του μηνύματος. Κοιτώντας τον η βιβλιοθηκάριος συνειδητοποίησε ότι ήταν η πρώτη φορά που παρακολουθούσε σχεδόν in vivo μία συζήτηση ανάμεσα σε Ιππότες. Προηγουμένως σ’ αυτή την ανταλλαγή παρά σε αναγνώσεις και ακόμα τις πιο παλιές. Ενώ τώρα έβλεπε με τα ίδια της τα μάτια πώς οι Ιππότες κατέστρωναν το σχέδιο άμυνας τους. Βέβαια αυτό δεν αποτελούσε κανέναν αποτελεσματικό τρόπο για να κατανοήσει το παλιό αίνιγμα. Θα χρειαζόταν να έχει μια παλιά βόμβα για να χρησιμοποιήσει μία ορολογία που θα ευχαριστούσε τον Alain Turing.
Και τότε σκέφτηκε ότι αυτό θα μπορούσε τελικά να εισαγάγει στις χορδές του Δασκάλου. Τον κοίταξε προσεκτικά. Ήταν συγκεντρωμένος αλλά δεν φαινόταν καθόλου ανήσυχος. Έπρεπε να παραδεχτεί ότι δεν τον είχε δει ποτέ σε αυτή την κατάσταση. Αυτό οφειλόταν από την κατάσταση του Ιππότη που είχε αγωνιστεί πολλές φορές ενάντια στην αδικία και στη βαρβαρότητα. Όταν τελείωσε, άρχισε να της μιλάει για την μαλτέζικη άμυνα. Στην αρχή, σκέφτηκε ότι επρόκειτο για ένα σκακιστικό άνοιγμα αλλά κατάλαβε γρήγορα ότι δεν ήταν αυτή η περίπτωση. Οι αναμνήσεις του Ιππότη βυθίστηκαν ακόμα πιο βαθιά στον Χρόνο. Αυτό δημιούργησε μία παράλογη απόσταση για να κατανοήσει η σκέψη τoυ. Αλλά αυτό δεν ήταν ο σκοπός της. Ήταν εκεί για να δράσει.