Το Έργο της Oμάδας δεν ήταν κατανοητό σε όλους και το έβρισκαν παράξενο ή τουλάχιστον παράδοξο, όταν δεν το αξιολογούσαν ως παράλογο. Δεν έβγαζαν νόημα με όλες αυτές τις κινήσεις πάνω σε μια αόρατη σκακιέρα που συνεχώς μεγάλωνε για ν’ αγγίξει περισσότερο κόσμο. Βέβαια τα μέλη της ομάδας δεν συνειδητοποιούσαν τον αντίκτυπο του έργου στους άλλους και είχαν την εντύπωση ότι δεν έβγαιναν από την σφαιρική βιβλιοθήκη. Δεν έβλεπαν όλα τα χαμαιλεοντικά του χαρακτηριστικά. Ήταν σαν να υπήρχε μια εφαρμογή του θεωρήματος του Jordan και υπήρχε ένας διαχωρισμός μεταξύ εξωτερικού και εσωτερικού. Μόνο που η ομάδα ήταν πάντα στο μέτωπο, δηλαδή στα σύνορα, εκεί που η μάχη ήταν αναγκαία. Κάπου κάπου βέβαια καταλάβαιναν ότι δεν ήταν μόνοι στον κόσμο. Άλλες φορές επινοούσαν ότι ήταν μόνοι αλλά μαζί . Υπήρχαν και οι στιγμές που θεωρούσαν ότι υπήρχαν κόσμοι παράλληλοι που δεν επικοινωνούσαν. Στην πραγματικότητα όμως, ζούσαν πάνω σε μια διακλάδωση που άλλαζε συνεχώς τον κόσμο, διότι είχε νόημα μόνο ο χρόνος και η ανθρωπότητα. Όλα τα άλλα ήταν λεπτομέρειες που νόμιζαν ότι ήταν σημαντικές. Ενώ οι ασήμαντοι τα μέλη της ομάδας παρήγαγαν το έργο.