Βιολέτα: Αν ήξερα τη γλώσσα, δεν θα ήταν τόσο δύσκολα όλα αυτά τα νοητικά σχήματα του Δασκάλου. Βέβαια μόνο οι δυσκολίες μάς μεγαλώνουν. Ακούω μια μουσική δίχως να μπορώ να διαβάσω την παρτιτούρα του χρόνου. Κι όμως νιώθω μέσα μου και τον πόνο και τις θυσίες που έγιναν για να μπορέσω τώρα να είμαι ελεύθερη και να έχω απαιτήσεις. Θα ήθελα να δω από κοντά τη βιβλιοθήκη με εκείνο το παράξενο τζάκι σκαλισμένο από την ανθρωπιά του χρόνου και να μπορέσω να πιω και εγώ λιγάκι από αυτό το παλιό κονιάκ. Τόσο καιρό περιμένω αυτή τη στιγμή γι’ αυτό παλεύω με το κείμενο για να ζήσω και πάλι αυτό το παρελθόν, το οποίο ακόμα και αν είναι τόσο μακρινό επηρεάζει το μέλλον. Δεν είναι θέατρο, ούτε φαντασία απλώς ένας άλλος τρόπος γραφής της επόμενης πραγματικότητας που κλέβει στοιχεία του παρελθόντος αποφεύγοντας την κυριαρχία του παρόντος και της κοινωνίας. Αν μπορούσα να μιλήσω με τον Δάσκαλο, θα του ζητούσα ένα μονόλογο για τον Ιππότη, για να δω και εγώ με τα μάτια του όλες τις αόρατες διαστάσεις του χρόνου.