Ο Νόμος του 2012 για την ελληνική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη θα πρέπει να συμπεριλαμβάνει ότι το εξωτερικό της όριο δεν εκτείνεται πέραν των 200 ναυτικών μιλίων – 1ΝΜ= 1852m – από τις γραμμές βάσης από τις οποίες μετράται το εύρος της αιγιαλίτιδας ζώνης. Αυτό, βέβαια, ως θεμελιακή αρχή. Στην συνέχεια είναι σημαντικό να εξετάσουμε το θέμα της επικάλυψης, αφού για την Ελλάδα θα έχουμε όντως 6 περιπτώσεις. Σε αυτό το πλαίσιο, λοιπόν, ο Νόμος πρέπει να εμπεριέχει την εξής διευκρίνιση. Σε περιπτώσεις όπου μέρος της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης επικαλύπτεται από μέρος της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης οποιουδήποτε άλλου κράτους με ακτές που κείτονται απέναντι από αυτές της ελληνικής Δημοκρατίας, η χάραξη μεταξύ της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης της ελληνικής Δημοκρατίας και της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης του άλλου κράτους θα λάβει χώρα με συμφωνία μεταξύ των άμεσα ενδιαφερομένων κρατών. Σε αυτό το πεδίο, ακολουθούμε επί του πρακτέου τις συμφωνίες της Κύπρου με την Αίγυπτο το 2003, με το Λίβανο το 2007 και το Ισραήλ το 2010. Και σε περίπτωση έλλειψης κάποιας συμφωνίας, η χάραξη αυτής της ζώνης δεν θα εκτείνεται πέραν της μέσης γραμμής ή της γραμμής ίσης απόστασης ή της μεθόδου των μεγίστων κύκλων- όλες αυτές ταυτίζονται στην πράξη όπως το δείχνουν τα διαγράμματα Voronoi και η τριγωνοποίηση Delaunay- η οποία μετράται από τις αντίστοιχες γραμμές βάσης από τις οποίες μετράται το εύρος της αιγιαλίτιδας. Αντιλαμβανόμαστε βέβαια ότι αυτός ο Νόμος δεν θα εμπεριέχει στοιχεία οριοθέτησης, αφού η διαδικασία που προβλέπεται από το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982, που έχουμε κυρώσει το 1995, είναι μονομερής, ενώ οι οριοθετήσεις γίνονται σε διμερείς σχέσεις. Έτσι, ο Νόμος μας θα διευκρινίζει, όπως είναι το πρέπον, ότι τα ακριβή όρια της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης οποτεδήποτε προσδιορίζονται, θα καθίστανται δημόσια με ανακοίνωση του υπουργείου Εξωτερικών που θα δημοσιεύεται στην επίσημη εφημερίδα της Κυβέρνησης, καθώς αυτά τα όρια θα διαμορφώνονται ανάλογα με τις συγκεκριμένες περιοχές και τις πιθανές συμφωνίες οριοθέτησης που υπογράφονται σύμφωνα με τις διατάξεις στις οποίες αναφερθήκαμε προηγουμένως. Θα πρέπει, επίσης, να περιγράφει τα κυριαρχικά μας δικαιώματα για σκοπούς έρευνας και εκμετάλλευσης, συντήρησης και διαχείρισης των φυσικών πόρων είτε ζώντων είτε μη ζώντων, στα ύδατα που υπέρκεινται του βυθού της θάλασσας στον βυθό της θάλασσας και το υπέδαφος του, και ως προς άλλες δραστηριότητες για την οικονομική εκμετάλλευση και έρευνα της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, όπως για την παραγωγή ενέργειας από τα ύδατα, τα ρεύματα και τον άνεμο. Αυτές οι διευκρινίσεις είναι βασικές και θα πρέπει στη συνέχεια να εξετάζονται με λεπτομέρεια από το Νόμο, έτσι ώστε η ερμηνεία του να είναι μοναδική και να φανεί σε όλα τα κράτη και όχι μόνο στους δικούς μας ότι ακολουθεί πιστά και νομικά το Δίκαιο της Θάλασσας.