Θεμελίωσα αυτό το έργο πάνω σε μελέτες που άρχισα το 1938 περί Αρχαίου Λαυρίου. Πέρασαν 40 χρόνια. Πρέπει λοιπόν να ενημερώσω τον αναγνώστη για τις συνθήκες μέσα στις οποίες είχα την ευκαιρία να κάνω αυτή την έρευνα.
Ο συγγραφέας, μηχανικός της Κεντρικής Σχολής Παρισιού, εργάστηκε από το 1937 έως το 1955 (για 18 χρόνια) στη Γαλλική Εταιρεία των Ορυχείων του Λαυρίου, στην αρχή ως μηχανικός και στη συνέχεια ως πρώτος μηχανικός της παραγωγής. Αυτή η Εταιρεία από το 1877 κάνει στο Λαύριο ακριβώς την ίδια εργασία που έκαναν οι Αρχαίοι Έλληνες.
Δηλαδή την εξόρυξη του ορυκτού του μολύβδου και αργυροφόρου την μεταλλουργική διαδικασία αυτού του ορυκτού για την παραγωγή μολύβδου και ασημιού.
Ο συγγραφέας διηύθυνε, ως πρώτος μηχανικός της παραγωγής, τις εγκαταστάσεις συγκέντρωσης και τις εγκαταστάσεις της μεταλλουργίας έως το 1955. Επεξεργάστηκε τα ίδια ορυκτά που επεξεργάζονταν και οι Αρχαίοι.
Στη διάρκεια αυτής της εργασίας στο Λαύριο, του δόθηκε η δυνατότητα να θαυμάσει το αποτέλεσμα των Αρχαίων, συγκρίνοντας το με τις σύγχρονες εργασίες και τεχνικές.
Το 1955, εγκατέλειψε την Γαλλική Εταιρεία, για να ακολουθήσει μία πανεπιστημιακή καριέρα.
Εκλέχτηκε Καθηγητής Φυσικής Μεταλλουργίας στο Πολυτεχνείο της Αθήνας και αφιέρωσε από τότε ένα μέρος της εργασίας του σε μία συστηματική έρευνα της αρχαιοελληνικής τεχνικής.