Την ίδια χρονιά
που γνωριστήκαμε
στο κόκκινο σπίτι
ένας δάσκαλος
σ’ ένα παλιό κάστρο
έβαζε το χρώμα
και τη δημιουργία
μετά τα δρύινα
στη διαφάνεια
του αοράτου
για ν’ αντέξει
και να παλαιωθεί
όπως είναι το πρέπον
στις αγάπες
που διαρκούν
διότι εμπλουτίζονται
με το χρόνο
και την ανθρωπιά
μιας σχέσης
που δίχως δεσμά
υλοποιεί δεσμό
ανθεκτικό
μέσω της ποικιλίας
των σκέψεων μας.