Παπάς: Χαίρομαι που ήρθες.
Δάσκαλος: Χαίρομαι που ζεις.
Παπάς: Αντέχουμε.
Δάσκαλος: Εσύ το ξέρω… Και τα παιδιά!
Παπάς: Μαθαίνουν ακόμα… Είναι μικρά.
Δάσκαλος: Πρέπει όμως να γίνουν αγωνιστές.
Παπάς: Το έχει ανάγκη ο λαός μας.
Δάσκαλος: Τι σε προβληματίζει λοιπόν ;
Παπάς: Τους δυσκολεύει η ανθρωπιά.
Δάσκαλος: Η ανθρωπιά;
Παπάς: Εδώ είναι όλα βαρβαρότητα.
Δάσκαλος: Και δεν βλέπουν ανθρωπιά παρά μόνο με σένα.
Παπάς: Νομίζουν ότι υπάρχει μόνο με τον παπά.
Δάσκαλος: Γι’ αυτό με κάλεσες ;
Παπάς: Γι’ αυτό περίμενα τον ερχομό σου.
Δάσκαλος: Τώρα είμαστε μαζί.
Παπάς: Η θρησκεία κι ο Ελληνισμός.
Δάσκαλος: Η ανθρωπότητα και ο χρόνος.
Παπάς: Μόνο που τα παιδιά θα έρθουν πιο αργά.
Δάσκαλος: Έρχονται πάντα πιο αργά.
Παπάς: Και πάντα περιμένουμε.
Δάσκαλος: Είναι οι άνθρωποι του μέλλοντος.
Παπάς: Κι εμείς κρατάμε τη γέφυρα.
Δάσκαλος: Και το ακίνητο καράβι.
Παπάς: Νομίζω πως είναι έτοιμα.
Δάσκαλος: Θες να μην είμαι τόσο σκληρός.
Παπάς: Μόνο η ανάγκη είναι σκληρή.
Δάσκαλος: Ανθρώπινος λοιπόν.
Παπάς: Πολύ ανθρώπινος.
Δάσκαλος: Είμαι μαζί σου.