Δεν χτίσαμε ποτέ τοίχους! Κανείς δεν έπρεπε να εκτελεστεί πάνω τους. Κανείς δεν έπρεπε να νιώθει αποκλεισμένος μέσα τους. Δεν ήταν ποτέ η παράδοσή μας. Κανένα όριο δεν ήταν αποδεκτό. Δεν χωρίσαμε ποτέ τους ανθρώπους. Έτσι αρχίσαμε να χτίζουμε γέφυρες για να προσπεράσουμε το κενό και το απαγορευτικό. Η ελευθερία του περάσματος είναι ο μόνος μας στόχος. Κι ύστερα όποιος θέλει μπορεί να περπατήσει και διαβεί στον κόσμο που δεν υπήρχε πριν και να δει διαφορετικά με ανοιχτό βλέμμα τον κόσμο του παρελθόντος. Το άνοιγμα πάνω στην πέτρινη σκακιέρα είναι κλειστό για ν’ αντέξει περισσότερο τις βάρβαρες επιθέσεις. Για μας δεν αρκεί ν’ αγγίζεις τον άλλον πρέπει να του κρατήσεις το χέρι ειδικά όταν υπάρχει ανάγκη. Οι γέφυρες μας διασχίζουν το χρόνο γι’ αυτό το λόγο. Για να μη μείνει κανείς πίσω νεκρός ή ζωντανός. Πρέπει να περάσει μεταξύ μας. Είμαστε ένας λαός της μνήμης ακόμα και αν αυτό μας πληγώνει δεν θέλουμε να ξεχάσουμε τους δικούς μας μέσα στη μοναξιά τους. Κι αν χρειαστεί θα μείνουμε κοντά στη γέφυρα για να προστατεύσουμε τον διαβάτη διότι δίχως φιλοξενία, ο Ελληνισμός δεν θα είχε νόημα. Το ανοιχτό βλέμμα βασίζεται πάνω σε όλους τους ανθρώπους γιατί ο κόσμος μας είναι ο κόσμος. Οι γέφυρες μας δεν είναι υψηλές πύλες, μόνο Θερμοπύλες όπου δίνουμε μάχες και θυσιαζόμαστε για να μην περάσουν οι εχθροί μας και να διασχίσουμε το χρόνο ελεύθεροι.