Το κελάρι του μουσείου
έδειχνε τα ίχνη μας
σ’ όλη τη Νεμέα
όπου δάκρυζε χρόνια
το αίμα του Ηρακλή
για να ζήσει η γη
κι εμείς αγγίζαμε
τον χρόνο της ιπποσύνης
με τις πολύτιμες φιάλες
που κρατούσαν μέσα τους
το παρελθόν του χρόνου
για να μην ξεχαστεί
ο μόχθος και το πάθος
των ανθρώπων που φτιάχνουν
την πατρίδα της μνήμης
για να υπάρξουν μέσα μας
την ώρα του αγώνα.